Wózek inwalidzki (W/C) to siedzenie z kołami, używane głównie przez osoby z upośledzeniem czynnościowym lub innymi trudnościami z chodzeniem. Poprzez szkolenie w zakresie wózków inwalidzkich mobilność osób niepełnosprawnych i osób z trudnościami z chodzeniem może zostać znacznie poprawiona, a ich zdolność do wykonywania codziennych czynności i uczestniczenia w aktywnościach społecznych może zostać poprawiona. Jednak wszystkie te działania opierają się na głównej przesłance: konfiguracji odpowiedniego wózka inwalidzkiego.
Odpowiedni wózek inwalidzki może zapobiec nadmiernemu zużyciu energii fizycznej przez pacjentów, poprawić mobilność, zmniejszyć zależność od członków rodziny i ułatwić kompleksową rekonwalescencję. W przeciwnym razie spowoduje uszkodzenia skóry, odleżyny, obrzęki obu kończyn dolnych, deformację kręgosłupa, ryzyko upadku, ból mięśni i przykurcze itp. u pacjentów.
1. Przedmioty, do których stosuje się wózki inwalidzkie
① Znaczne ograniczenie możliwości chodzenia, np. amputacja, złamanie, paraliż i ból;
② Zgodnie z zaleceniem lekarza nie należy spacerować;
③ Podróżowanie na wózku inwalidzkim może zwiększyć codzienną aktywność, poprawić funkcjonowanie układu sercowo-płucnego i poprawić jakość życia;
④ Osoby z niepełnosprawnością kończyn;
⑤ Osoby starsze.
2. Klasyfikacja wózków inwalidzkich
W zależności od różnych uszkodzonych części i funkcji resztkowych wózki inwalidzkie dzielą się na zwykłe wózki inwalidzkie, wózki elektryczne i wózki specjalne. Specjalne wózki inwalidzkie dzielą się na wózki stojące, wózki leżące, wózki z napędem jednostronnym, wózki elektryczne i wózki konkurencyjne w zależności od różnych potrzeb.
3. Środki ostrożności przy wyborze wózka inwalidzkiego
Rysunek: Schemat pomiaru parametrów wózka inwalidzkiego a: wysokość siedziska; b: szerokość siedziska; c: długość siedziska; d: wysokość podłokietnika; e: wysokość oparcia
a Wysokość siedziska
Zmierz odległość od pięty (lub pięty) do wgłębienia w pozycji siedzącej i dodaj 4 cm. Podczas ustawiania podnóżka powierzchnia deski powinna znajdować się co najmniej 5 cm nad ziemią. Jeśli siedzisko jest zbyt wysokie, wózka nie można ustawić obok stołu; jeśli siedzisko jest zbyt niskie, kość kulszowa dźwiga zbyt duży ciężar.
b Szerokość siedziska
Zmierz odległość między dwoma pośladkami lub dwoma udami podczas siedzenia i dodaj 5 cm, tzn. po każdej stronie po siedzeniu będzie 2,5 cm przerwy. Jeśli siedzisko jest zbyt wąskie, trudno jest wsiadać i wysiadać z wózka, a tkanki pośladków i ud są ściśnięte; jeśli siedzisko jest zbyt szerokie, trudno jest siedzieć stabilnie, niewygodnie jest obsługiwać wózek, kończyny górne łatwo się męczą, a także trudno jest wchodzić i wychodzić przez drzwi.
c Długość siedziska
Zmierz odległość poziomą od pośladków do mięśnia brzuchatego łydki w pozycji siedzącej i odejmij 6,5 cm od wyniku pomiaru. Jeśli siedzisko jest zbyt krótkie, ciężar będzie spadał głównie na kość kulszową, a okolica ta jest podatna na nadmierny nacisk; jeśli siedzisko jest zbyt długie, będzie ściskać okolicę podkolanową, wpływać na miejscowe krążenie krwi i łatwo podrażniać skórę w tym obszarze. W przypadku pacjentów z wyjątkowo krótkimi udami lub przykurczem zgięciowym bioder i kolan lepiej jest używać krótkiego siedziska.
d Wysokość podłokietnika
Podczas siedzenia górna część ramienia jest ustawiona pionowo, a przedramię leży płasko na podłokietniku. Zmierz wysokość od powierzchni krzesła do dolnej krawędzi przedramienia i dodaj 2,5 cm. Odpowiednia wysokość podłokietnika pomaga utrzymać prawidłową postawę ciała i równowagę, a także może ustawić kończyny górne w wygodnej pozycji. Jeśli podłokietnik jest zbyt wysoki, górna część ramienia jest zmuszona unieść się i jest podatna na zmęczenie. Jeśli podłokietnik jest zbyt niski, górna część ciała musi pochylić się do przodu, aby utrzymać równowagę, co nie tylko jest podatne na zmęczenie, ale może również wpływać na oddychanie.
e Wysokość oparcia
Im wyższe oparcie, tym jest ono bardziej stabilne, a im niższe oparcie, tym większy zakres ruchu górnej części ciała i kończyn górnych. Tak zwane niskie oparcie polega na zmierzeniu odległości od siedziska do pachy (jedna lub obie ręce wyciągnięte do przodu) i odjęciu 10 cm od tego wyniku. Wysokie oparcie: zmierz rzeczywistą wysokość od siedziska do ramienia lub tyłu głowy.
Poduszka siedziska
Dla wygody i zapobiegania odleżynom, na siedzeniu należy położyć poduszkę siedziska. Można użyć pianki gumowej (5~10 cm grubości) lub poduszki żelowej. Aby zapobiec zapadaniu się siedziska, pod poduszkę siedziska można położyć sklejkę o grubości 0,6 cm.
Inne części pomocnicze wózka inwalidzkiego
Zaprojektowano je tak, aby spełniały potrzeby pacjentów wymagających szczególnej opieki, np. poprzez zwiększenie powierzchni ciernej uchwytu, wydłużenie hamulca, wyposażenie antywstrząsowe, wyposażenie antypoślizgowe, podłokietnik zamontowany na podłokietniku oraz stolik dla pacjentów poruszających się na wózku inwalidzkim, aby mogli oni jeść i pisać.
4. Różne potrzeby dotyczące wózków inwalidzkich w przypadku różnych chorób i urazów
① W przypadku pacjentów z niedowładem połowiczym, którzy są w stanie utrzymać równowagę w pozycji siedzącej bez nadzoru i ochrony, mogą wybrać standardowy wózek inwalidzki z niskim siedziskiem, a podnóżek i podnóżek można odłączyć, tak aby zdrowa noga mogła w pełni dotykać podłoża, a wózek inwalidzki można było kontrolować za pomocą zdrowych kończyn górnych i dolnych. W przypadku pacjentów z zaburzeniami równowagi lub upośledzeniem funkcji poznawczych zaleca się wybór wózka inwalidzkiego pchanego przez innych, a osoby, które potrzebują pomocy innych przy przesiadaniu się, powinny wybrać odłączany podłokietnik.
② W przypadku pacjentów z tetraplegią, pacjenci z C4 (C4, czwarty segment rdzenia kręgowego szyjnego) i wyżej mogą wybrać wózek inwalidzki pneumatyczny lub elektryczny sterowany podbródkiem lub wózek inwalidzki pchany przez innych. Pacjenci z urazami poniżej C5 (C5, piąty segment rdzenia kręgowego szyjnego) mogą polegać na sile zgięcia kończyn górnych, aby obsługiwać poziomy uchwyt, więc można wybrać wózek inwalidzki z wysokim oparciem sterowany przedramieniem. Należy pamiętać, że pacjenci z niedociśnieniem ortostatycznym powinni wybrać wózek inwalidzki z odchylanym wysokim oparciem, zamontować zagłówek i używać wyjmowanego podnóżka z regulowanym kątem kolan.
③ Potrzeby pacjentów z paraplegią w zakresie wózków inwalidzkich są zasadniczo takie same, a specyfikacje siedzeń są określane metodą pomiaru opisaną w poprzednim artykule. Zazwyczaj wybierane są krótkie podłokietniki typu schodkowego i instalowane są blokady kółek. Osoby z skurczami kostek lub klonusami muszą dodać paski na kostki i pierścienie na pięty. Pełne opony można stosować, gdy warunki drogowe w miejscu zamieszkania są dobre.
④ U pacjentów z amputacją kończyn dolnych, zwłaszcza obustronną amputacją uda, środek ciężkości ciała uległ znacznej zmianie. Generalnie oś powinna zostać przesunięta do tyłu, a pręty antypoślizgowe powinny zostać zainstalowane, aby zapobiec przechylaniu się użytkownika do tyłu. W przypadku wyposażenia w protezę należy również zainstalować podnóżki i podnóżki.
Czas publikacji: 15-07-2024