Wózek inwalidzki (W/C) to siedzisko z kołami, używane głównie dla osób z upośledzeniem funkcjonalnym lub innymi trudnościami w chodzeniu. Dzięki szkoleniu na wózku inwalidzkim można znacznie poprawić mobilność osób niepełnosprawnych i osób z trudnościami w chodzeniu, a także poprawić ich zdolność do wykonywania codziennych czynności i uczestniczenia w działaniach społecznych. Jednak wszystkie opierają się na głównym założeniu: konfiguracji odpowiedniego wózka inwalidzkiego.
Odpowiedni wózek inwalidzki może zapobiec zużywaniu przez pacjenta zbyt dużej ilości energii fizycznej, poprawić mobilność, zmniejszyć zależność od członków rodziny i ułatwić kompleksowy powrót do zdrowia. W przeciwnym razie spowoduje to u pacjentów uszkodzenie skóry, odleżyny, obrzęk obu kończyn dolnych, deformację kręgosłupa, ryzyko upadku, ból i przykurcze mięśni itp.
1. Obowiązujące przedmioty wózków inwalidzkich
① Poważne ograniczenie funkcji chodzenia: takie jak amputacja, złamanie, paraliż i ból;
② Zakaz chodzenia zgodnie z zaleceniem lekarza;
③ Korzystanie z wózka inwalidzkiego w podróży może zwiększyć codzienną aktywność, poprawić funkcję krążeniowo-oddechową i poprawić jakość życia;
④ Osoby z niepełnosprawnością kończyn;
⑤ Osoby starsze.
2. Klasyfikacja wózków inwalidzkich
Według różnych uszkodzonych części i pozostałych funkcji, wózki inwalidzkie dzielą się na zwykłe wózki inwalidzkie, elektryczne wózki inwalidzkie i specjalne wózki inwalidzkie. W zależności od potrzeb specjalne wózki inwalidzkie dzielą się na wózki stojące, wózki leżące, wózki z napędem jednostronnym, wózki elektryczne i wózki konkurencyjne.
3. Środki ostrożności przy wyborze wózka inwalidzkiego
Rysunek: Schemat pomiaru parametrów wózka inwalidzkiego a: wysokość siedziska; b: szerokość siedziska; c: długość siedziska; d: wysokość podłokietnika; e: wysokość oparcia
a Wysokość siedziska
Zmierz odległość od pięty (lub pięty) do dołka podczas siedzenia i dodaj 4 cm. Podczas umieszczania podnóżka powierzchnia deski powinna znajdować się co najmniej 5 cm nad podłożem. Jeżeli siedzenie jest zbyt wysokie, wózka nie można ustawić obok stołu; jeśli siedzenie jest zbyt niskie, kość kulszowa jest obciążona zbyt dużym ciężarem.
b Szerokość siedziska
Zmierz odległość między dwoma pośladkami lub udami podczas siedzenia i dodaj 5 cm, co oznacza, że po siedzeniu będzie 2,5 cm odstępu z każdej strony. Jeżeli siedzisko jest zbyt wąskie, wsiadanie i zsiadanie z wózka jest utrudnione, a tkanki pośladków i ud są ściśnięte; jeśli siedzisko jest zbyt szerokie, nie jest łatwo siedzieć stabilnie, prowadzenie wózka jest niewygodne, kończyny górne łatwo się męczą, a także trudno jest wejść i wyjść przez drzwi.
c Długość siedziska
Zmierz poziomą odległość od pośladków do mięśnia brzuchatego łydki podczas siedzenia i odejmij 6,5 cm od wyniku pomiaru. Jeśli siedzisko jest za krótkie, ciężar spadnie głównie na kulszową, a okolica ta będzie podatna na nadmierne uciski; jeśli siedzisko będzie zbyt długie, będzie uciskać okolicę podkolanową, wpływać na miejscowe krążenie krwi i łatwo podrażniać skórę w tej okolicy. W przypadku pacjentów z wyjątkowo krótkimi udami lub przykurczami zgięciowymi bioder i kolan lepiej jest zastosować krótkie siedzisko.
d Wysokość podłokietnika
Podczas siedzenia ramię jest ustawione pionowo, a przedramię opiera się płasko na podłokietniku. Zmierz wysokość od powierzchni krzesła do dolnej krawędzi przedramienia i dodaj 2,5 cm. Odpowiednia wysokość podłokietników pomaga w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała i równowagi, a także umożliwia ułożenie kończyn górnych w wygodnej pozycji. Jeśli podłokietnik jest zbyt wysoko, ramię jest zmuszone do uniesienia i jest podatne na zmęczenie. Jeśli podłokietnik jest zbyt nisko, górna część ciała musi pochylić się do przodu, aby zachować równowagę, co nie tylko sprzyja zmęczeniu, ale może również utrudniać oddychanie.
e Wysokość oparcia
Im wyższe oparcie, tym jest ono stabilniejsze, a im niższe oparcie, tym większy zakres ruchu tułowia i kończyn górnych. W przypadku tzw. niskiego oparcia należy zmierzyć odległość siedziska od pachy (jedno lub oba ramiona wyciągnięte do przodu) i od tego wyniku odjąć 10cm. Wysokie oparcie: zmierz faktyczną wysokość od siedziska do ramion lub tyłu głowy.
Poduszka do siedzenia
Dla wygody i zapobiegania odleżynom na siedzisku należy umieścić poduszkę do siedzenia. Można zastosować piankę gumową (grubość 5~10 cm) lub poduszkę żelową. Aby zapobiec zapadaniu się siedziska, pod poduszkę siedziska można podłożyć sklejkę o grubości 0,6 cm.
Inne części pomocnicze wózka inwalidzkiego
Zaprojektowany z myślą o potrzebach specjalnych pacjentów, takich jak zwiększenie powierzchni ciernej rączki, wysunięcie hamulca, zabezpieczenie przeciwwstrząsowe, zabezpieczenie antypoślizgowe, podłokietnik montowany w podłokietniku oraz stolik dla pacjentów do jedzenia i pisania.
4. Różne potrzeby wózków inwalidzkich w przypadku różnych chorób i urazów
① W przypadku pacjentów z porażeniem połowiczym, którzy potrafią utrzymać równowagę w pozycji siedzącej bez nadzoru i bez zabezpieczenia, mogą wybrać standardowy wózek inwalidzki z niskim siedziskiem, a podnóżek i podnóżek można zdjąć, dzięki czemu zdrowa noga może w pełni dotykać podłoża, a wózkiem można sterować za pomocą zdrowe kończyny górne i dolne. W przypadku pacjentów z zaburzeniami równowagi lub zaburzeniami funkcji poznawczych zaleca się wybór wózka pchanego przez inne osoby, a osobom potrzebującym pomocy innych przy przesiadaniu się – z odłączanym podłokietnikiem.
② W przypadku pacjentów z porażeniem czterokończynowym, pacjenci z C4 (C4, czwarty odcinek szyjnego rdzenia kręgowego) i powyżej mogą wybrać pneumatyczny lub elektryczny wózek inwalidzki sterowany podbródkiem lub wózek pchany przez inne osoby. Pacjenci z urazami poniżej C5 (C5, piąty odcinek szyjnego rdzenia kręgowego) mogą polegać na sile zgięcia kończyny górnej przy operowaniu rączką poziomą, dlatego można wybrać wózek inwalidzki z wysokim oparciem sterowanym za pomocą przedramienia. Należy pamiętać, że pacjenci z hipotonią ortostatyczną powinni wybrać wózek inwalidzki odchylany z wysokim oparciem, zamontować zagłówek i używać zdejmowanego podnóżka z możliwością regulacji kąta kolan.
③ Potrzeby pacjentów z paraplegią w przypadku wózków inwalidzkich są w zasadzie takie same, a specyfikacje siedzeń są określone metodą pomiaru opisaną w poprzednim artykule. Zazwyczaj wybierane są podłokietniki z krótkim stopniem i instalowane są blokady kółek. Osoby cierpiące na skurcze kostek lub klonusy muszą dodać paski na kostkę i pierścienie na pięcie. Opony pełne można stosować, gdy warunki drogowe w środowisku zamieszkania są dobre.
④ W przypadku pacjentów po amputacji kończyny dolnej, zwłaszcza obustronnej amputacji uda, środek ciężkości ciała uległ znacznej zmianie. Ogólnie rzecz biorąc, oś należy przesunąć do tyłu i zamontować pręty antywywrotne, aby zapobiec przewróceniu się użytkownika do tyłu. W przypadku wyposażenia w protezę należy także zainstalować podnóżki i podnóżki.
Czas publikacji: 15 lipca 2024 r